“Türkiye’de ekonomi politikalarına uzun yıllardan beri yön veren temel etmenin taşınmaz mal kesimi ve ona egemen olan rant yaratma ve paylaştırma güdüsü olduğu açıkça bilinmektedir. Ne yazık ki, ulusal düzeyde planlamanın yok edildiği bir düzende, mekânsal planlar da, rant yaratma ve paylaştırma olgusunu yönlendirme bir yana, onun tarafından biçimlendirilmekte ve yönlendirilmektedir. Topraktaki değer artışlarının paylaştırılmasında haksever anlayışlar ortadan kaybolmuş, imar uygulamalarında hak ve değer kavramlarının sınırları belirsizleşmiştir. Bu türlü gelişmelerin ne hukukun üstünlüğü ilkesine saygılı olması, ne de toplumsal devlet anlayışıyla açıklanması olanaksızdır.”