Sara tek bir şey ister: Normal olmak. Ne var ki bunun aksine doktor ona pek çok teşhis koyar. Sara’nın sürekli panik atak nöbetleriyle ve diğer sorunlarla baş etmek zorunda kalması, kendini soyutlamasına neden olur. Çok az konuşur, özellikle okulda pek katılım göstermez ve dolayısıyla arkadaş edinemez. Ama grup terapisine başladığında yeni biriyle tanışır. Konuşkan ve dışadönük biri olan Erin, “normal” olmak diye bir şeye inanmamaktadır ve Sara, onun sayesinde kendini tamamen farklı bir dünyada bulur: Sinemalar, doğum günü partileri ve uzun sohbetler… Kısacası, Sara artık bir dost edinmiştir. Ancak dışarıdan son derece neşeli görünen Erin’in bazı içsel sorunları vardır; Sara ona yardım etmenin dostluklarını tehlikeye atıp atmayacağı konusunda büyük bir ikileme düşer.