1992 “Pritzker Mimarlık Ödülü” sahibi, çağımızın önde gelen mimarlarından Portekizli Álvaro Siza çevremizde “yeni” gibi gelene fazla odaklanmadan gözlem yapmayı öğretiyor. Amacı mimar olarak kendisine verilen alanı, varolan apaçıklığın içinde, saygıyla ele alarak daha doğru bir yere getirmektir: Siza’nın mimarlığı kalıcı olmayı amaçlar; hızla tüketilmeyecek, gelecekte değişikliklere uğrayarak yaşayacaktır.

Hiçbir şeyin bulunmadığı bir yerde değiliz, etrafımızda hep bir şeyler var, bir apaçıklığın ortasındayız. Mimar da bu apaçıklığı sindirerek, reddetmeden yeni imgeler oluşturmaya çabalar.
Siza’ya göre imgelemek, geçmişin bize bıraktıklarını kavramak ve bunları farklı biçimde düzenlemektir.

“Günümüzde apaçık şeylerin tikelliğini ve sihirli tuhaflığını yeniden keşfetmemiz gerekiyor.”

-Alvaro Siza, 1983.

“İmgelemden söz ettiğimizde, bunun bir kaçış ya da olağanüstü şeyler üretmek olduğu düşünülebilir. Oysa apaçıklık bizi gerçekliği olduğu gibi ele almaya götürür.”

-Alvaro Siza, 2011.