Miller kitabın ilk bölümünde 18., 19. ve 20. yüzyılın eğitim mekanizmalarını “Kara Pedagoji” olarak kapsamlı bir şekilde irdeliyor.

İkinci bölümde ise üç ayrı karakterin çocukluk ve dolayısıyla eğitim süreçleri inceleniyor. Bu karakterlerin ilki (hayatı konu alınarak yazılan kitabı bir çok dile de çevrilmiş olan uyuşturucu bağımlısı) Christiane F., diğeri 2. Dünya Savaşı’nın Alman diktatörü Adolf Hitler ve sonuncusu da seri çocuk katili Jürgen Bartsch’tır.

Son bölüm ise suçluluk duygusu ile üzüntü arasındaki farka ayrılmış.
“İyi yetiştirilmiş bir insanın trajedisi, bir yetişkin olarak kendisine ne yapıldığını ve onun ne yaptığını fark edememesinde yatar. Bana göre yapılacak tek şey, yönlendirmeye konu olanın, algılarında desteklenmesi, çevresinde olup bitenin bilincine varması ve kendi duygularını ifade ederek kendi gücüyle ruhunun katline karşı çıkabilmesi için ona yardım edilmesidir.”