Uzun uzun karanlık gökyüzüne baktım. Bana gülümseyecek bir yıldız aradım. Yoktu... Yıldızsız gökyüzü, ışıksız, mutsuz, karanlık yüzler gibi beni korkuttu.
İyice sokuldum anneme... Üzüntüyle;
"Neden gökyüzünde hiç yıldız yok?" diyerek iç çektim.
Annem kollarıyla beni sıkıca sararak;
"Yıldızlar seni değil, içinde yaşadığımız kenti, kentin gürültüsünü terk ettiler.." dedi.