Gözlerimi kapadım, seni düşledim. Yan koltuğumda oturuyordun. Elinde bir kitap vardı. Göz göze geldik, “masal okuyorum, iyi geliyor,” dedin. Yanıma kitap almayı unutmuşum. Sıkıntımı anladın, kitabı bana uzattın. “Al, okumaya başla, iyi gelecek.” Teşekkür edip aldım kitabı elime. Tam ilk sayfayı çevirecekken uçağın güvenlik anonsu düşlerimden uyandırdı beni. Gözümü açtığımda, hostes kılığına bürünmüş dünyanın en güzel kadını, portakal suyu uzattı, çapkın bir göz kırpış eşliğinde.
“Buyrun Nejat Bey.”
“Teşekkür ederim.”
Bardaktan bir yudum aldım. Havai fişekler patladı içimde. Votka portakal! Tekrar kapattım gözümü, düşümde seni görmek için. Kitabı geri verecektim, yoktun. Kitabın kapağına baktım:
Ben Hep Senin Yanındaydım.
Masallara daldım...