Türk edebiyatında, ‘gerçek’ kadar ‘hayal’; ‘geçmiş’ kadar ‘şimdi’; ‘imgesel’ olduğu kadar ‘narrative’; ‘Doğu’ kadar ‘Batı’ olan İstanbul’un bütün türlerin ana mekânı olduğu yadsınamaz. Kadıköy, İstanbul olduğu kadar Anadolu’dur; İstanbul’a ait olduğu kadar uzaktır buradan. Moda kadar eski, Fikirtepe kadar varoştur; Yeni Sahra kadar köy, Göztepe kadar kenttir; Rıhtım kadar deniz, Koşuyolu kadar topraktır; Yeldeğirmeni gibi yokuşlu, Papazın Çayırı gibi düzayaktır. Çarşısı kadar yerli, Bahariye’si kadar Batılı; Suadiye’si kadar güzel, apartmanları kadar çirkindir. Vapurlarının ruhu vardır, burada yaşar insanlar. Haydarpaşa’yla kavuşturur, ayırır; uzaklaştırıp yakınlaştırır. Semtlerinde yaşayanların oluşturduğu etnik renkler, yaşananlara rağmen solmamıştır Kadıköy’de. Bir dünya cennetidir Kadıköy…