Bozkırda diyar diyar dolaşan bir derviş ve çırağı, geçmişten aldıkları kültürel emaneti sözün büyüsüyle yeni bir zamana
taşımaktadırlar. Bugünden yarının düşünü kuran gençler ise yaklaşmakta olan çığın telaşındadırlar. Çağ değişmektedir. Dün ve
yarın aynı gedikte buluşmuş, dünün inadının üstüne geleceğin gölgesi düşmeye başlamıştır.
“İdrak ettiğim başka bir şey de hayatın her yerde ve her şart altında mucize yaratmaya devam ettiğidir. Bir gün bu satırları
okuduğunda mutsuz ve umutsuz olduğumu düşünecek olursan bil ki evet mutsuzum ama kesinlikle umutsuz değilim!”
Bozkışın hükmü ayaza, çığa geçmiştir. Belki iyi zamanlar değildi belki de zamanın talihsiz tarafında duruyorlardı ama yine de
umut ve umutsuzluk baş başa yol alıyordu.
Çocukluğun Gölgesi, Ayaz ve Çığ tabletlerinden oluşan ikinci cildiyle sözü ve sesi kurmaya devam ediyor.