Aileler, öğretmenler, toplum... Hepsi bizim için en iyisini istediğini iddia eder ve hepsi de bizi, olduğumuzdan farklı bir kişiye dönu¨ştu¨rmeye çalışır. Eğitim bunun için vardır: Bizi, daha iyi, daha gelişmiş, daha başarılı bir versiyonumuza dönu¨ştu¨rebilmek için. Egomuzu besleyerek, sahip olduklarımızı çoğaltarak kendimizi tamamlanmış ve mutlu hissedebileceğimize inandırıldık. Halbuki tu¨m bunlar, bizi kendimiz olmaktan ve dolayısıyla mutluluktan alıkoyar. Olduğumuz kişiden bir başkasına dönu¨şmeye dair hırsımızı, çabamızı bir kenara bıraktığımızda ise kendimizle karşılaşırız. Ve işte o an, yaşamın en bu¨yu¨k hediyesi ile kucaklaşırız. Artık kendimiz olmaya cesaret etmenin zamanı geldi.

Başarı du¨şu¨ncesi sana işkence ediyor. Başarı du¨şu¨ncesi, başarılı olmak zorunda olman insanlığın başına gelmiş en bu¨yu¨k felakettir. Başarı demek, rekabet etmek zorunda olman, adil olsun olmasın fark etmeyen şekillerde mu¨cadele etmek zorunda olman demektir. Bir kez başardığın zaman her şey iyidir. Önemli olan başarıdır. Kötu¨ yollarla dahi başarılı olursan, bir kez başardığında ne yaparsan yap iyidir. Başarı tu¨m eylemlerinin niteliğini değiştirir. Başarı, kötu¨ araçları iyi amaçlara dönu¨ştu¨ru¨r.

Hatırlanacak tek şey şudur: Kendin için ne du¨şu¨nu¨yorsan diğer herkes için aynı şeyi du¨şu¨n; ego kaybolacaktır. Ego kendin için bir şekilde ve başkaları için başka bir şekilde du¨şu¨nmeyle yaratılan bir yanılsamadır. Bu çifte standarttır. Eğer çifte standardı bırakabilirsen ego kendiliğinden ölu¨r