Yaratılışla ilgili ayetler, ilk, asli, tarihî mana ve mesaj itibarıyla müşrik ve kâfir insanın, kendisini var eden Allah’a karşı nankörlükte bulunduğuna dikkat çekmekle birlikte, bu dikkat çekiş, her çağdaki münkir ve nankör insanlar için de bütün boyutlarıyla geçerlidir. Söz konusu ayetler, yine her çağdaki mümin insanlara da hamd ve şükür mesajları içerir. Aslında bu mesajlar, zihinsel olarak çok sade ve basit olarak kavranabilir görünmekle birlikte, pratik hayatta özümseme ve gereğince edip eyleme noktasında çok ciddi bir imani ve irfani duyarlılık gerektirir. Bu açıdan bakıldığında, kâinattaki büyük-küçük tüm varlıkların, güneş ve aydan, dağlar ve taşlara, kuşlardan nebatata kadar bütün her şeyin, kendilerine vücut veren Allah’ı tesbihle (yüceltme) meşgul oldukları idrak edilir. Canlı-cansız tüm varlıkların Allah’a secde (saygı) ve tesbih (yüceltme) hâlinde bulunması, Allah’ın, kendilerine yüklediği işlevleri kusursuz biçimde yerine getirmek suretiyle O’nun yaratma kanununa boyun eğmesi anlamına gelir. Kâinattaki mükemmel düzen ve işleyiş, Allah’ın yaratma fiilindeki hikmet ve inayeti de gösterir.