Faust, Alman edebiyatının en büyük ve en etkili eserlerinden biridir. Diliyle Almancayı zenginleştirmiştir. Eserin kahramanı, daha yüksek bilgi düzeyine ulaşmaya çalışırken dünyasına “İyi”yi ve “Kötü”yü getiren modern bilim insanının ilk örneğidir.

Goethe Faust figürünü bulmamış, sadece yorumlamıştır ve bunu da mükemmel bir şekilde başarmıştır. Eserin her iki bölümünün yazılışı yaklaşık 60 yılda tamamlanmıştır, bu durumda yazarın metni yaratmak için tüm gücünü harcadığını söylemek mümkündür, hatta Goethe, Faust’u “hayatımın toplamı” diye niteler.

Eser, tarihsel Doktor Faust figürünün öyküsünü ele alır. Goethe bu halk söylencesini, deyim yerindeyse bireyler, insanlık ve tüm evren için geçerli bir mesel halinde genelleştirmiştir: Bütün insani tragedyaların arkasında tanrının amacı uyumu yeniden kurmaktır. Bu amaca giden yolda herkes ve her şey, hatta insanın yanına arkadaş olarak verdiği şeytan bile tanrının aleti olur.

Eserin neredeyse tamamı kafiyeli dizeler biçiminde yazılmış, ama üslup ve dize ölçüsü sık sık değişmiştir. Eserde her çeşit antik dize biçimiyle ve serbest vezne kadar değişik dize biçimleriyle karşılaşılır. Anlatılanlarda değişen dil biçimine uygun olarak rüyalar, yanılsamalar ve gerçek algılar kesişirler.

Faust, dünya edebiyatının tartışmasız en büyük eserlerinden biri sayılır ve Alman edebiyatında en çok alıntı yapılan eserlerin başında gelir.