Hadiseler Cereyan Ederken’de Elif Derviş, apaçık gerçekliğe büyülü sınırlar çiziyor ve rüyaları yeniden-yazımla çoğaltıyor. Hatırlanamayan komşudan babalar ve oğullara, kesik ellerin peşindeki ahaliden parmak izi olmayan bir kadına, uçuş uçuş renklerden seslerin tılsımına zamanı unutup gidenlerin, zamanına tanık olanların öyküleri…

Hadiseler Cereyan Ederken neredeydiniz? İkinci tekil, cevapsız arama…

Denedin, olmadı. Tutmadı duvar turuncuyu bir türlü, tükürdü durdu. Yerini sevmemiş saksı çiçeği gibi anında çürük bir kahveye dönüştü o canım renk, soldu gitti. Pembe desen çiğ kaldı, beyaz fazla parlak, gri fırçada durmaz. Yeşil desen duvarın yeşiline karıştı, şeffafmış gibi oldu annen, yokmuş gibi. Ne zor, dedin kısılan sesini kuyunun duvarlarına vurup, ne zor insanın hiç hatırlamadığı, tanıyamadığı ama çok özlediği birinin rengini tahmin etmesi. İnsan sevdiğini tahmin eder mi? Bilmez mi? Hiç mi bilmez.