Rıfkı günün birinde, bir kitapçıda genç bir kadınla karşılaşır. İlk görüşte hoşlanmaya başlar bu genç kadından; onu bir türlü aklından çıkartamaz. Kadının kitapçıya verdiği ismi ve çalıştığını söylediği okulun adresini biliyordur bir tek. Okulu arar, kadını bulur, ondan bir randevu ister. Fakat, tuhaf, randevuya gelen, kitapçıda karşılaştığı kadın değildir. Bu nasıl olabilir? Kitapçıdaki kadın niçin bir başkasının adını ve adresini vermiştir?

Rıfkı, roman boyunca, âşık olduğu, daha sonra evlendiği Piraye ve onun yakın arkadaşları Neriman, Şükriye ve Semahat’in garip davranışlarının, anlaşılmaz tavırlarının altında yatanları çözmeye çalışır. Bu dört kadını birbirine bağlayan sır nedir? Neden mektep sıralarından beri birbirlerinden neredeyse hiç ayrılmamışlardır?

Havva’nın Üvey Kızları, 12 Şubat-7 Mayıs 1928 tarihleri arasında Son Saat gazetesinde tefrika edilmiş. Peyami Safa’nın Server Bedi takma adıyla kaleme aldığı romanların en özel ve güzellerinden biri. Peyami Safa da böyle düşünmüş olacak ki, iki sene sonra Resimli Ay’da çıkan bir ilanda (Şubat 1930), romanın Havva’nın Kızları adıyla ve Peyami Safa imzasıyla yayınlanacağı duyuruluyor. Yani yazarın kendisi de bu romanı ayrı bir yere koymuş ve esas imzasıyla yayınlama kararı almış. Lakin, kaderin garip bir cilvesi, roman yazılışından neredeyse yüz yıl sonra, ilk kez okuyucuyla buluşuyor.