“Ki­ta­bı­ma Hayat Bil­gi­si gibi id­di­alı bir isim koy­mak, el­bet­te benim nar­sist ol­du­ğu­mu gös­ter­me­meli. Gelgelelim şimdi ya­pa­ca­ğım açık­la­manın nar­sist ol­ma­dı­ğı­mı kanıtladığını da söyleyemeyeceğim. Yaşı sa­nı­rım kır­kın üze­rin­de olan­lar anım­sa­ya­cak­lar­dır, il­ko­kul­da Hayat Bil­gi­si adın­da bir der­si­miz vardı. Bu kadar güzel bir adı olan ders ma­ale­sef o kadar da güzel de­ğil­di. Kar­şı­dan kar­şı­ya ge­çer­ken önce sola, sonra sağa, sonra tek­rar sola bak­ma­mı­zı, yerli malı kul­lan­ma­mız ge­rek­ti­ği­ni, bü­yük­le­ri say­ma­mı­zı, kü­çük­le­riy­se sev­me­mi­zi filan öğüt­lü­yor­du Hayat Bil­gi­si ki­ta­bı. Oysa neler neler öğ­re­ne­bi­lir­dik o ders­te. El­bet­te o ders­te öğ­re­ne­me­di­ği­miz şey­le­ri yaz­dı­ğı­mı iddia ede­me­ye­ce­ğim. O kadar da id­di­alı ol­ma­ya­yım yani. Şim­di­ki ak­lım­la bana öğ­re­til­se fena da ol­maz­dı diye dü­şün­dü­ğüm kimi şey­le­ri aklım er­di­ğin­ce ka­le­me aldım,” diyor Alper Ha­sa­noğ­lu. Ha­yat­tan ve iliş­ki­ler­den umu­du­nu hâlâ kes­me­di­ği­ni ve in­san­la­rı ol­ma­sa da ‘bir hay­van türü olan the insan’ı hâlâ sev­di­ği­ni söy­lü­yor. Hâlâ te­ra­pi ya­pı­yor, hâlâ aşka, şiire, er­de­me ve şa­ra­ba ina­nı­yor. “Her şeye inat, işte hayat!” diyor. Artık 56 ya­şın­da.

-Alper Ha­sa­noğ­lu

İnsan