…. “Kadının başından hüsranla bitmiş iki aşk macerası geçmişti; eh, adam da tabii bir şeyler yaşamıştı o yaşa kadar. Kadın acıma illetinden mustaripti ve adam birilerinin ona acımasına bayılıyordu. Böylece zıt ipliklerin birbirine dolanması gibi hayatları birbirine karıştı… Kadında onur yaraları, gönül yaraları üstleri kabuk bağlamışsa da bazen hâlâ kanıyordu; adam ise her yanını yara sanıyordu. Sunamadığı şefkat, memelerde tıkanıp kalmış, loğusa ateşine yol açan akıtılamamış süt gibi rahatsız ediyordu kadını…”