Hukuki pozitivist düşüncenin hukuk ile ahlak arasında kategorik bir ayrımı gerekli kıldığına dair görüşün çağdaş pozitivist düşünürler arasında evrensel bir kabul düzeyine ulaşmadığı görülüyor.
Bir hukuk normunun geçerliliğinin onun içeriğinin ahlaki niteliklerine bağlı olabileceğini savunan “kapsayıcı hukuki pozitivizm” taraftarları, bu türden bir ayrımı reddeden “Bağdaşım Tezi” lehine tavır alıyorlar. Bu kitapta Bağdaşım Tezinin kabulünün hukuki pozitivizmin temel bağlılıklarından vazgeçmeyi gerektirmediğini ileri süren bir iddia, aksi yöndeki eleştirilere yönelik cevaplar ve daha genel düzeyde hukuk –ahlak– otorite ilişkisine dair güncel bir tartışma yer alıyor.