Bu kitap, Edgar Allan Poe’nun “Kuzgun” isimli ünlü şiirinin yeni ve güçlü bir çevirisi ile Poe’nun “Kuzgun”un yazılma sürecini anlattığı “Yazı Sanatının Felsefesi” isimli metnini bir araya getiriyor. Bu yeni “Kuzgun” çevirisi, özgün şiire bir Türkçe sadâ kazandırma çabasının ürünü aynı zamanda.

“Kuzgun” fikri bana çok uygun gelmişti. Bu uğursuz kuş, yaklaşık yüz dizeden oluşan bu hüzünlü şiirimdeki her kıtanın sonunda, “nevermore” sözcüğünü tekdüze bir biçimde yineleyecekti. Şiirde ilke edindiğim mükemmellik ve kusursuzluk amacını hiç gözden kaçırmadan, “Elemle karşılanan ve insanlığı derin kedere boğan en büyük evrensel acı ne olabilir?” diye sordum kendime. Cevabım “ölüm” oldu. Daha sonra “Bu hüzünlü konu ne zaman en yoğun şiirselliğe ulaşır?” sorusunu kendime yönelttim. Daha önce uzun uzun açıkladığım gibi yanıtım aşikârdı: “Güzellik ve Ölüm yan yana geldiği zaman.” Güzel bir kadının ölümü hiç kuşkusuz dünyanın en şiirsel konusuydu ve bu hüznü dile getirmek ancak sevgilisini yitirmiş bir âşığın dudaklarına yakışabilirdi...