Ege’nin sabır ve özenle işlediği dallar her fırtınada Bozcaada’nın sahillerine vurur, Lodos Ağacı denmesi bundandır.
Benim de bunca yıl içimde biriktirdiğim tohumlar sözcüklerde büyüyüp önce fidan sonra ağaç oldular. Sonra da birer birer kıyılarıma vurdular. Onları bekleyen sizlerle buluşmak için.
Anlatacak öykülerim hep vardı. Adada da adadan ayrıldıktan sonra da... Bana hep “Bunları neden kitaplaştırmıyorsun?” diye sordular. Oysa içimdeki denizle hesaplaşmaları için sabır ve özen gerekiyordu. İşte, şimdi sizinle buluştular.
Anlatılan öykülerin yaşanmışlıklardan yontulmuş olduğunu söyleyebilirim. Geçmişten bugüne, yediden yetmişe, ada halleri. Daha anlatacak çok öyküm var.