Orta Çağ’da çok sayıda millet tarafından bilinen ve uygulanan bir savaş taktiğidir. Bulabildiğimiz örneklerden hareketle bu savaş şeklinin Araplar, Filistinliler, Yahudiler, Yunanlılar, Hintliler, Persler, Gürcüler, Çinliler, Gurlular, Bizanslılar, Kürtler ve Türkler arasında yaygın olduğunu söyleyebiliriz. Yine teke tek savaş, teke tek çarpışma, teke tek vuruşma veya mübâreze terimleri çok aşina olduğumuz kavramlar arasındadır. Bununla birlikte bu savaş şekli mitler ve destanlar göz ardı edildiğinde ana ve birinci el kaynaklarda hak ettiği ilgiyi bulmadığı gibi araştırma eserlerde de yeterince üzerinde durulmuş değildir. Diğer taraftan ulaşabildiğimiz az sayıdaki örnek, bu savaş taktiğini bütün yönleriyle aydınlatmaya yetmemektedir. Sonu mutlak bir ölümle neticelenecek bir vuruşma için er meydanına çıkan savaşçıların ortaya çıkmadan önceki ve vuruşma sırasındaki ruh haletlerini, kullandıkları silahları, uyguladıkları taktik ve teknikleri, kazanan taraf olmuşlarsa böyle bir mücadelenin hayatlarındaki etkilerini ulaşabildiğimiz nakillerden bütün yönleri ile ortaya çıkarabilmek mümkün görünmemektedir.