Şapuragan, Maniheizm’in kurucusu Mani tarafından yazılmış önemli bir kutsal metindir. Bu eser, Mani'nin öğretisini yaymak ve Sasani İmparatorluğu’nda Maniheizm’i kabul ettirmek amacıyla Sasani hükümdarı I. Şapur’a (MS 240-270) sunulmuştur. Şapuragan, Mani’nin dünya görüşünü, dinler arası sentez anlayışını ve Maniheizm’in temel öğretilerini içeren bir metindir. Zerdüştlük, Hristiyanlık ve Budizm’den esinlenen Mani, ışık ve karanlık arasındaki kozmik mücadele fikrini merkeze almıştır. Bu eserde:

• İyilik (ışık) ve kötülüğün (karanlık) mücadelesi,
• İnsan ruhunun ışığa ulaşma çabası,
• Evrenin yaratılışı ve kurtuluş felsefesi,
• Maniheist peygamber anlayışı 

gibi konular açıklanmıştır.

Bu eser, Maniheizm’in İran ve Orta Asya’da yayılmasına katkı sağlamış, özellikle Uygurların Maniheizm’i benimsemesinde etkili olmuştur. Bu kitap, Maniheizm’in kutsal metinlerinden biri olarak dinler tarihine ışık tutmaktadır. Dr. Av. Faruk Yılmaz’ın çevirisiyle, Maniheizm’in derin felsefesine ve tarihi gelişimine dair eşsiz bir kaynak sunuyor.