1897 senesinde “İspanyol burjuvazisinin tarih sahnesinde sahip olduğu imkânlara dair gittikçe yükselen bir şüphecilikten” mustarip olan Galdós, Merhamet’te Restorasyon Rejimi’nin ortaya koyduğu siyasi umutların uğradığı başarısızlık karşısında duyduğu hayal kırıklığını göstermiştir. Bunun için de sefalet cehenneminin katlarına inmiş ve Benigna’nın merhametli elinden tutarak açlığın ve insanlığın alçalışının en kuytu, en dip köşelerinde gezinmiştir.
Çökmekte olan bir sosyal sınıfa ait sefalet manzaralarının ortaya konuşu, bir umut ve karamsarlık beyanı olan Merhamet, siyasi sınıfın etkisizliği karşısında bireysel fedakârlığı, adeta karanlık bir aynadaymış gibi yansıtıyor.