Gidersen parçalanırım...
Yağmurları dinmeyen adamın filizlenen bir çiçeği olabilir mi?
Olamaz...
Ama sen geldin ve kışımı bahara çevirdin.
Göğümün en güzel çiçeği oldun.
Eskiden kabuk tutmayan yaralarım vardı.
Sonra sen bir güldün, nefesinle merhem oldun onlara.
Şimdi tek korkum, bir gün seni kaybetmek...
Aşk biraz da kaybetme korkusuymuş, bunu en iyi sende anladım.
Zaten bu hayatta hep yarımdım.
Sen elimi tutunca tam oldum.
Olur da bir gün gidersen parçalanırım.
Ne yarası kalır, ne de izi...
Çünkü öyle yaralar vardır ki,
Kan durmaz, dikiş atmak gerekir.