Mıhemed Şarman, “Konuşmaktan çok susmakla, dokunmaktan çok birbirine usulca bakmakla, birbirini gözleriyle kollayıp izlemekle örülmüş bir sevgi biçimi”nin ifadesini arıyor... Ölür Çünkü Babalar, mesafelerle büyütülmüş, dönmekle bulunamayacak, uzak kalmakla görülemeyecek bir ev’in anlatısı: Hiç oğul olamamış bir baba ile babasının aslında kim olduğunu ancak onu kaybettikten sonra keşfeden bir oğulun sevgi ve anlayışla dolu incelikli hesaplaşması.
Burada şairin sorduğu soruyu Tanrı’ya sorma ehliyetinin en çok senin gibilerde olduğuna inanıyorum. Hayatın boyunca Allah olmadan biz ne yaparız, deyip durdun. Bense uzun süredir, sen olmasaydın ne yapardı Tanrı, diye düşünüp duruyorum. Aramızdaki en güzel fark, bu soruyu sorma biçimimiz olsa gerek.