Farklılıkları kabul etmeden bütünleşme olmaz. Makedonya’daki kimlik, hep ötekileştirme üzerine kurulmuştur. Osmanlı döneminde Vilayeti Selase (Üçlü vilayet- Kosova, Manastır, Selanik) olarak isimlendirilen bu topraklarda yaşayanlar, Hıristiyan ve Müslüman halk olarak tanımlanırken, Osmanlı sonrası etnik temele dayalı bir yapı ile toplumsal yapı çok daha parçalı bir hale gelmiştir. Makedonya’nın1991 de bağımsızlığından sonra ki döneminde de sorunlarını bir ulus bütününde çözememenin sıkıntıları yaşanmaktadır. 2001 yılındaki Orhi çerçeve antlaşması, 1974 Yugoslavya Anayasasındaki kurucu halklardan Türkleri dışarda bırakarak ülkeyi iki halk ve birçok milletten oluşmuş bir yapıya dönüştürmüştür. Makedonya’daki her şey nüfusa bağlı olduğu için her etnik grup diğeri üzerinde hakimiyet kurmak istemektedir. Makedon’da da bir yerleşim yerindeki halkın nüfusu den fazla o halkın dili resim dil olmakta, nüfusu P den fazla ise istediği bayrak resmi bayrak olmaktadır. Ötekileştirme Makedonya’yı içten içe kemirmekte, bir ulus yapısına gelmesine engel olabilmektedir. Makedonya’daki Türkler, hem Makedonların hem de Arnavutların baskısı altındadır. Asırlardan beri bu topraklar bizim vatanımız diyen Türklere, Türkiye’den artık bir kulak vermemiz, siz buralara ne zaman geldiniz diyerek üzdüğümüz insanlara, etnik değil ama kültürel Türklük için, Türkiye Cumhuriyetini yönetenlerin bir çaba sarf etmesi gerekmektedir. Balkan düğümü Makedonya’dan çözülür. Türkiye için, Balkanların kilidi Makedonya’dan açılır. Balkanlarda güçlü olmak, söz sahibi olabilmek, Makedonya’dan geçer. Michel Foucault’un dediği gibi ‘Bilgi iktidardır’. Onun için Makedonya’yı bileceğiz ki, Balkan iktidarında söz sahibi olabilelim.

Ben bu kitabımı, Türklük için hayatlarını veren Yücelciler (Şuayip Aziz İshak, Nazmi Ömer Yakup, Ali Abdurrahman Ali, Adem Ali Adem) ve Makedonya’nın ulu şairi ‘Vatan sevgisi namusdur’ diyen Abdülfettah Rauf ’un aziz hatırası için yazıyorum.

Prof. Dr. Orhan Derman