Osmanlı tarihçileri Selçuklular ile ilgili olarak müstakil eserler yazmışlar mıydı? Bu konuda ilk önemli bilgiler Osmanlı Sultanı II. Murad (öl. 1451) döneminde , Yazıcızâde Ali’nin İbn Bibî’nin el-Evâmirü’l-Alâiyye fi’l-Umuri’l-Alâiyye adlı Farsça meşhur eserinin Türkçe tercümesinde bulunmaktadır. Tevârih-i Âl-i Selçuk başlığıyla da anılan bu eserde Oğuzlar, Büyük Selçuklular ve ağırlıklı olarak Türkiye Selçukluları hakkında bilgiler yer almaktadır. Buna mukabil 16. yüzyılda yaşamış Ahmed b. Mahmud’un Selçuknâme’sinde Büyük Selçuklular tarihi esas alınmakta ve bu konuda başta Ahbarü’d-Devleti’s-Selcukiyye olmak üzere genelde Arapça kaynaklardan yararlanılmaktadır. Ahmed b. Mahmud’un eserinde Irak Selçukluları’nın yanı sıra kısaca atabegler, Kirman Selçukluları hakkında bilgiler verilmekte ve son olarak Türkiye Selçukluları işlenmekte ve müellif olayları bilinçli bir şekilde Osmanlı Devleti’nin kuruluşuna kadar getirmektedir. Ahmed b. Mahmud Selçuknâme’de "Selçuklu devri Türk tarihi"ni bir bütün olarak ele almış ve kitabını devrin önemli kaynaklarından faydalanarak telif etmiştir. Müellif kitabında kulağa hoş gelecek şekilde kolay anlaşılabilecek bir dil kullanmış olup Selçuknâme bu yönüyle, okuyucuyu sıkmadan Selçuklular Tarihi hakkında bilgilendirecektir.