Urartu Krallığı, MÖ 9.-7. yüzyıllar arasında, Doğu Anadolu, Transkafkasya ve Ku­zeybatı İran’ı egemenlik altına alarak 200 yılı aşkın bir süre denetiminde tutmak için büyük çaba harcamıştır. Bölge coğrafyasının büyük bölümü, sıradağlar ve va­dilerle birbirinden ayrılmış yaylalarla kaplıdır. Tarım potansiyeli olan verimli ovalar sınırlıdır. Bu nedenle söz konusu bölgede yaşayan toplumlar binlerce yıl yarı göçebe olarak yaşamış ve bir devletin denetimine alınamamıştır. Bütün bu zorluklar, Urar­tuların Anadolu’daki Demir Çağ krallıklarından farklı olarak bölgenin sorunlarına uygun çözümler geliştirmesine zemin hazırlamış olmalıdır. Devletin kuruluşu ve başkent Tuşpa’nın (Van) inşa edilmesinden sonra bu yönde bir dizi uygulamanın gerçekleştirildiği görülmektedir.

Urartu, Doğu’da Değişim, Urartu Krallığı’nı birçok yönüyle değerlendiren, siyasal tarih yanında dil, yazı, sanat, din, ölü gömme biçimleri, çanak çömlek yapımı ve Urartu dönemi yerleşmeleri konusundaki yeni bilgileri içeren makalelerden oluş­maktadır.