“Dünyanın yüzeyde ışıldadığı, aşağılardaysa basitleşip kabalaştığına dair ortak inanca dayalı bir arkadaşlığa, muhtemelen daha önce hiç tanık olmamıştım. Kendi hayatlarımızdan hiç bahsetmiyor, bu hususu pratikte tamamıyla göz ardı ediyorduk; ama yine de çoğu kez bir bakış birbirimizi anlamaya yetiyordu.”

Waldemar Hansen’in Ani Ölümü’nün anlatıcısı, arkadaşı Hansen’in intiharından sonra onun hayatı hakkında neredeyse hiçbir şey bilmediğini fark eder ve tıpkı kendisi gibi babasının ölümünü aydınlatmak isteyen kızı Eva’yla bu intiharın izini sürmeye başlar. Bu yolculuk esnasında, sürpriz karakterlerin tanıklıkları aracılığıyla Hansen’in karanlıkta kalmış yönleri karşılarına çıkar. Domínguez bütün bu bileşenleri kusursuz bir araştırmacı-gazeteci titizliği ve röportaj tekniğiyle bir araya getirir ve okurlarını “ani ölüm”ün ardındaki bilinmezliğe doğru son derece dolambaçlı ve çok katmanlı bir yolculuğa çıkarır.