Yaşlılık, otuz beş yaşındaki Emilio'nun güzel Angiolina'ya duyduğu takıntı derecesine varan tutkusu üzerine temelleniyor gibi görünse de, yazarın aslında Emilio karakteri aracılığıyla döneminin "güçlü" erkek profilini aşama aşama çöküşe uğrattığına tanıklık ederiz.

20. yüzyıl edebiyatının önemli yazarları arasında yer alan Italo Svevo, İşte Hayat ve Zeno'nun Bilinci gibi başlıca yapıtlarında olduğu gibi, Yaşlılık'ta da; içinde yaşadığı yüzyıl eşiğini, karmaşık iç dünyası ve deneyimlediği buhranlarıyla birlikte döneminin insanını kendine özgü titiz gözlem yeteneği ve incelikli psikolojik betimlemeleriyle yansıtmıştır.

Kurgu, Svevo'nun imzasını taşıyan her yapıtta olduğu gibi, anlık olayların ötesinde, iki noktada düğümlenir; birincisi, Emilio, öteki iki romanın baş kişileri olan Alfonso ve Zeno'yla aynı hamurdandır, yaşam kavgasında yaya kalmış, kendi tutkusu karşısında bile çaresiz bir kişi, yeteneksiz, "beceriksiz biri"dir; ötekisi yaşamdır, olanca garipliği, tüm "özgünlüğü" ile, yaşamın ta kendisi, Svevo'nun ömür boyu eksilmeyen gençlik tutkusu, Schopenhauer'in deyişiyle "can sıkıntısı ile acı arasında gidip gelen bir sarkaç."