Lowen Asleigh, yaşadığı finansal krizin ardından evini kaybetmek üzere olan bir yazardır. Büyük bir umutsuzluk içinde olduğu sırada beklenmedik bir teklif alır. Geçirdiği kaza sebebiyle kitap yazamayacak durumdaki ünlü yazar Verity Crawford’ın çoksatan serisini tamamlayacak ve karşılığında Verity’nin eşi Jeremy’den hayatını tamamen değiştirecek yüklü miktarda bir ödeme alacaktır.

Lowen kendini kısa süre içinde Verity’nin gözlerden uzak evinde bulur. Göl kıyısındaki bu muhteşem malikânede onun seriye dair tuttuğu notlarını okuyacak ve serinin devamını yazacaktır. Ne var ki Lowen bilinci yerinde olmayan Verity’nin notları arasında onun acımasız bir dürüstlükle yazdığı otobiyografisini de bulur. Gerilim türünde bir başyapıt sayılabilecek bu otobiyografide iki kızını da kaybeden Verity kızlarının gerçekte nasıl öldüğünü anlatmıştır. Lowen okudukça dehşete kapıldığı bu taslağı, Verity’nin her şeyden habersiz eşine göstermekle yok etmek arasında bir seçim yapmak zorundadır.

Colleen Hoover içgüdülerimize, bilinçaltımıza ve gerçeğe meydan okuyor.

“Otobiyografilerle ilgili en tiksindiğim şey, her cümleden sahte düşüncelerin akmasıdır. Bir yazar, ruhu ve kitabı arasındaki her koruma katmanını ayırmaya istekli olmadıkça asla kendisi hakkında yazma cüretini göstermemelidir. Kelimeler doğrudan yürekten gelmeli, özgür kalırken etle kemiği parçalamalıdır. Çirkin, dürüst, kanlı ve biraz dehşet verici ama tamamen ortada. Okuru yazardan hoşlanması için teşvik eden bir otobiyografi, gerçek bir otobiyografi değildir. Kimse içten dışa sevilesi değildir. Birisi bir otobiyografiyi bitirdiğinde, en iyi ihtimalle, yazara karşı rahatsız edici bir tiksinti duyuyor olmalıdır. Ben bunu yapacağım. Okuyacağınız şey zaman zaman o kadar kötü bir tat bırakacak ki tükürmek isteyecek ama bu kelimeleri yutacaksınız, okuduklarınız bir parçanız hâline gelecek, içinize işleyecek ve onlar yüzünden acı çekeceksiniz. Ancak... benim sert uyarımla beraber... kelimelerimi yutmaya devam edeceksiniz çünkü buradasınız.

İnsan. Meraklı. Devam edin.”