Henri Laborit, canlı varlığı, o arada insanı kavrayıp anlatmaya büyük katkılarda bulunmuş bir bilimadamı, bir dirimbilimci. Cansız maddeden canlıya geçişteki evrimi, özellikle 1950'den sonra elektrikli aygıtların sağladığı araştırma kolaylıklarıyla, derinlemesine ve geniş olarak ele alan dirimbilim, tek hücreli canlıyla çok hücreli arasında tartışılmaz benzerliklerin yanında çok asal bir ayrılık saptamış: karmakarışık ve örgütlenme biçimi. Amiple insanoğlunu birbirinden ayıran yalnızca işte bu örgütlenme. Örgütlenmeyse, gittikçe kalabalıklaşan insanlığın temel işlevlerinden biri olmakla kalmamış, şimdi canalıcı bir soruna dönüşmüştür. Laborit ve benzerleri, canlının bedenindeki hücre örgütlenmesinin tıpkısının yaşadığı, ortama, ya da özel adıyla kentte de belli yasalara ayakuydurduğunu, uydurması gerektiğini ilk bulgulayan insanlar. Elinizdeki kitap bu konuyu en ince ayrıntılarıyla gözler önüne seriyor. Varılan yargı yalın, çarpıcı: kentleşme çarpık, çünkü içimizdeki dirimsel örgütlenmeyi -masalların ötesinde- tanımıyoruz, dolayısıyla dış örgütlenme de bunu yansıtıyor.