“İnsanlar uzun süre bir­likte yürürler hayatta, ama hepsi kendi sessizliğine hap­solmuştur, birbirlerine söyledikleri şeyler ötekine ulaş­maz bile. Ama tehlike gelip çattığında, omuz omuza birbirlerine sokulurlar. O zaman aynı topluluğun in­sanları olduklarını fark ederler. Başkalarının varlığından duyulan huzur sarar içlerini. Birbirine koca bir gülüm­semeyle bakar herkes. Herkes bir parça, hapisten salıve­rilmiş de büyülenmiş hâlde engin denize bakan o mah­kûma benzer.”

İnsanların Dünyası, insan denilen varlığın gizemini açığa çıkarıyor âdeta. Antoine de Saint-Exupéry, korkuları, cesareti, dayanma gücü, erdemleri ve sevgileriyle insanları ve insanların dünyasını gözler önüne seriyor, bu dünyayı şiirsel bir anlatım ve usta işi bir kurguyla gerçekçi bir başyapıta dönüştürüyor. 

“İnsanın gizemini daha da iyi hissediyorum. Hayatların hayata katıldığı, çiçeklerin rüzgârda savrulan öteki çiçeklere karıştığı, bir kuğunun bütün diğer kuğuları tanıdığı, ama bir tek insanın ken­dine yalnızlıklar ördüğü bir dünya.”

İnsanların Dünyası, yetişkinler için yazılmış bir Küçük Prens belki de.