Bakır Dönemi’nde, yer ve zaman oldukça ilginçtir. Zaman: İkinci Dünya Savaşı ile Üçüncü Dünya Savaşı arasıdır. Yer: “İnsanın Sinir Sistemidir.” İçinde bulunduğumuz zamanın insanın sinir sistemini alt üst ettiği söylenir ve hızla Üçüncü Dünya Savaşı’na koştuğumuza gönderme yapılır.

Bu oyunda, yabancılaşan, kendi tabutlarını taşıyan, taşa tapınan, topraktan kopan, Kitap’tan uzaklaşan, sömürüde ustalaşan, emeğin karşısına geçen, sürekli eşya yığan, başlarını göğe çevirmeyen insanlar gündeme getirilir, bu fıtrattan kopuşun olası sonuçları irdelenir.

Toplumda öldürmeler yaygınlaşmıştır. İşçi/köylü ezilmektedir. Toprağın cömertliği unutulmuş, yağmurun yağıp yağmaması kimseyi ırgalamaz olmuştur. Çıkış yolu ise insanın görmezlikten geldiği Tanrı’dır.

Oyunda toplumun çürümekte olduğu, özgün değerlerini unuttuğu, emeğin hak ettiği değeri görmediği, insanların toprağı unuttuğu ve beton yığınlarına sıkıştırıldığı, diğerkâmlığın yerine bencilliğin oturduğu işlenir: Yeryüzü hızla bir anlamsızlığa doğru ilerlemektedir.