“ama hâlâ iyi bir şeyler kaldı içimde, öldüremedilergüzel rüyalar görebiliyorum aradainandığım her şey yıkıldı ama sen varsınayağım her tökezlediğindesana sığınırken buluyorum kendimitut elimi sevdiğimmadem bahar gelmiyorgidelim buralardan demenin ferahlığına sığınalımnasılsa alışkınız bir kıl çadırdan çıkıp at sürmelerenereye göçsek yarım kalacak bir yanımız”