ADI YAKARCA
Başucumda uyur.
Benimle uyanır.
Dönemi yok, dönemeci yok.
Dönemden destekli mahareti yok.
Titremez, sapmaz.
Gez göz arpacık filan dolaşmaz.
Hedefi burnunun ucundaysa görür.
Görünce de vurur.
Serseridendir kelimeleri.
Sokak çocuğu gibidir.
Üstü başı perişan,
Eli yüzü afacan,
Yüreği delifişektir.
Birikiriz, dolarız dünya telaşının başımızdan boca ettiği vesairelerle,
ak kâğıt üstüne dökeriz içimizi.
Bazen de patlarız kurşun gibi.
Bizim kimseye eyvallahımız olmaz.
Rahmiye Nizamoğlu