Hayata gözlerimizi açtığımız ilk andan itibaren kendimizi bir sahnenin ortasında buluruz. Açılan perdeler yaşadıklarımızı, izleyiciler hayatımıza giren insanları betimler. Sahne ışıklarını hayatımızda yüzümüzü çevirdiğimiz aydınlıklar oluştururken; karanlık bölgeler için hüzünler ve acılar yeterlidir. Sahneye çağırdığımız her izleyici, hayatımızın içerisine dahil ettiğimiz insanları oluşturur. Bazen bu izleyicileri sahnemize katarak adeta bir oyun sergileriz, bazen de kısa bir süre sonra oyunu sonlandırmak için bildiğimiz yöntemleri sıralarız.
Bir tiyatro sahnesinden ibaret olan hayatımız; aşklar, ayrılıklar, bağlılıklar ve evliliklerle yönünü belirler. Önemli olan yürüdüğümüz yollarda, hayat sahnesine çağıracağımız seyircileri belirleyebilmek ve doğru biletleri kesebilmektir.