Şehid Mustafa Çamran:

“Ey Ali! Belki hayrete düşeceksin; geçen hafta ‘Bint-i Cebel’ savaş cephesinde idim. Birkaç gün cephe ilerisindeki ‘Tilli Mes’ud’ siperinde Emel gerillalarıyla birlikteydim. Yanımda bir kitap götürmüştüm, o kitap senin ‘Kevir’indi.”diyerek Şeriati'nin derûnî dünyasının Kevir’e nasıl yansıdığını ilan etmiştir. Şehid Çamran gibi ilahi insan olma yolunda uzun mesafeler katetmiş devrimci bir savaş komutanının bile Şeriati’nin düşüncelerine ne denli ihtiyaç duyduğunun da ispatı olmuştur.


Mütefekkir Muhammed Ahmedî, onun hakkında şöyle bir tespitte bulunur: “O (Şeriati) Kevir (Çöl)’de ayağa kalktı ve bir çöl insanı gibi yaşadı. Çöldeki ağaçlar kadar susuzdu, buna rağmen o yıkılmadı. Fikrî temellerini Kur’an’ın ayetleri üzerine inşa etti. Hz. Ali ile nasıl yaşanması gerektiğini, Hz. Hüseyin ile nasıl ölüneceğini, Ebu Zer ile nasıl feryat edileceğini kendine şiar edindi ve sözleri tarih boyunca süre gelen mustaz’afların dert ve feryatlarıydı”