Yavuz abiye…
Bir şiir vardı adı “enkaz altında”. Öyle tanışmıştık onunla. Hiç sonuna kadar okuyamadım o şiiri biliyor musunuz? Yazılalı üstünden çeyrek asırdan fazla geçti, okumaya çalıştıkça şiirin yarattığı hıçkırık geçmedi.
Ya “o zamanlar” şiirine ne demeli? Koca bir gençlik nasıl olur da bir şiire sığdırılır? Sığıyormuş demek ki…
Okuyucuya bir tüyo vereyim! “Yavuz Nufel şiirleri kokuyor biliyor musunuz?” Evet kokuyor! Kimi zaman kan, kimi zaman bahar, kimi zaman ter, kimi zaman hasret kokuyor…
Önsözler uzatılmaz, uzarsa okunmaz. İyisi mi siz gözlerinizi Yavuz Nufel dizeleriyle yorun. Kokuyu hissedin…
Sami Dündar