"Bütün mesele neyi seçtiğimizde... İnsan neyi seçerse karşıtlarını da seçmiş olur bir bakıma. Senin için de aynı şey geçerli. Seçeceğin o yol sana nice acılar getirebilir."

Ben Buteyra, Ben Emmon...

Ölümüne inandığınız o kutsal değerlerin aşkı dururken, bir sarayın altını üstüne getiren şiirlerin peşinde koşmak...

İçimde ağlayan çocuğa rağmen zamandan umut şarkıları beklemek… Kutsal Tanrıların yanında bu aşkın bir anlamı olur mu bilmem, lakin ben bunları hissederken açlığını giydiremediğim hayattan başka bir şey getiremezdim. Kanayan bir yaranın üzerindeki tanrısal merhemi göremediğim için üzgünüm. Ben de sizin gibi kutsal saydığım bir yolun peşinde ilerledim...

Ah yüce efendim! Ah yüce Silman, bunca ölüm, inandığımızı sandığımız kutsallar için durmadan didinirken ben, Butey-ra'nın benden istediğini götürdüm sadece. Kızımızı, en masum kutsalı anlayacağınız.

Kutsallar için öldürmedim, savaşmadım. Aksine, Tanrıların çok ötesinde, inandığım şeyi götürdüm, yazdıklarımı...