Bir insan kendiyle ne zaman ilgilenmiş olur?

Kendimizin ne olduğunu bilmezsek, kendimizi daha iyi kılabilir miyiz?

İnsan, bedeninden başka bir şeydir.

Kendinin ne olduğunu bilmek bilge olmaktır.

Bilge ve iyi olmadıkça kimse mesut olamaz.

Michel Foucault

Kendini sürdürme, kişinin sahip olduğu ve başkalarının bu kişiye güvenmelerini sağlayan davranış tarzıdır. Birisi bana güvendiği için, ben eylemlerimden bir başkası önünde sorumluyumdur. ‘Sorumluluk’ terimi iki anlamı birleştirir: ‘güvenme’ ve ‘sorumlu olma’.

Paul Ricoeur

Bir kararın adil ve sorumlu olması için, onun kendi momentinde -eğer böyle bir moment varsa- hem kurallı hem de kuralsız olması gerekecektir. Hem yasayı muhafaza edici, koruyucu olmalı, hem de onu her durumda yeniden icat etmek, yeniden haklılaştırma ödeviyle yükümlü olmak için, onu dekonstrüksiyona tabi tutmalı ve askıya almalıdır.

Jacques Derrida

Eros ne bir mücadele, ne bir kaynaşım ne de bir bilgidir. Onun ilişkiler arasındaki istisnai yerini teslim etmek gerekir. O başkalıkla, gizemle, yani gelecekle ilişkidir; o her şeyin orada olduğu bir dünyada hiçbir zaman orada olmayan şeyle, herşey oradayken orada olmayabilen şeyle ilişkidir”.

Emmanuel Levinas

Felsefe ne zaman insan doğasının arkasına sığınırsa, -tıpkı tarihin seyrinde ortaya çıktığı gibi- kendi kendisini küçülterek doğrudan bertaraf etmiş olur. Kendisini bertaraf eder, çünkü bu durumda insan doğasının kurulu modeline bekçilik etmekten, onun propagandasını yaparak onu katılaştırmaktan başka bir işi kalmamış olur.

Alain Badiou

Yalnızca arzu ve toplumsal olan vardır, başka bir şey değil.

Deleuze-Guattarı