George R. R. Martin (Game Of Thrones’un yazarı) ve Gardner Dozois’den bir şahaser daha!

Herkes düzenbazları sever

...ama bazen bundan pişman oluruz.

Alçaklar, dolandırıcılar ve fırlamalar. Serseriler, hırsızlar, hilekârlar ve namussuzlar. Kötü çocuklar ve kötü kızlar. Üçkağıtçılar, baştan çıkarıcılar, madrabazlar, dalavereciler, sahtekârlar, numaracılar, şarlatanlar, yalancılar, ahlaksızlar, hilebazlar.. Pek çok adla tanınırlar ve her türlü hikayede, yeryüzündeki her janrda, mitlerde ve efsanelerde ortaya çıkarlar... ve ah, aynı şekilde tarihin her anında da. Onlar Loki’nin çocukları, Coyote’nin kardeşleridir. Bazen kahramandırlar. Bazen kötü karakter. Çoğu zaman ise ikisinin arasında yer alırlar: gri karakterler... ve gri uzun zamandır en sevdiğim renktir. Gri, siyah veya beyazdan çok daha ilginçtir.

İyi okumalar... ama dikkatli olun. Bu sayfalardaki bazı beyler ve güzel hanımlar tamamen güvenilir değiller.

- George R. R. Martin

Bir keresinde Victoria’nın kendisi tarafından ona bir büyüteç verilmişti (gerçi “verilmişti” kelimesi, haklı olmakla beraber talihsiz bir abartma sayılabilirdi). Muhteşem bir şeydi: ufak melekler ve gargoyleler ile süslü, yaldızlı, zincirli bir büyüteç. Merceğinin ise onunla baktığınız her şeyi şeffaf hâle getirmek gibi sıra dışı bir özelliği vardı. Marquis, Victoria’nın büyüteci ilk başta nereden elde ettiğini bilmiyordu. Yani o, tam olarak anlaştıkları gibi olmadığını düşündüğü bir ödemeyi telafi etmek için büyüteci Victoria’dan aşırmadan önce. Neticede yalnızca tek bir Fil vardı ve Fil’in günlüğünü ele geçirmek kolay olmamıştı. Günlüğü ele geçirdikten sonra Fil’den ve Kale’den kaçmak da öyle. Marquis, Victoria’nın büyütecini pratikte orada olmayan dört cepten birine koymuştu ve bir daha asla bulamamıştı.

- Neil Gaiman