Yirmi yedi yıllık cenazemin bir mezar taşını tutuyorsun. Zira bu kitap, yirmi yedi yıllık ömrümün nihayete ermesiyle hayat buldu. Satırlar arasında dolaşıp aklımın ve kalbimin yirmi yedi yıllık odalarından dünyayı seyredince göreceksin ki ben ağladığımda kelimelerim de ağlayabilir, gülümsediğimde ise satır aralarında mutluluğu hissedebilirsin, korkuya kapılmışken yüreğim, kelimelerin telaşla art arda yığıldığını izleyebilirsin, ümitlendiğimdeki coşkuyu noktaların ardından alıp hayatına aktarabilirsin. Merakla, heyecanla ve bazen de tükenmişlikle burada nefes aldığımı hissedebilirsin. Kısacası bu kitap, dünyaya kalbimi açtığım bir pencere. Dünyaya benimle bakmak ister misin?