Kabuki tiyatrosunda “aya bakmak” denilen ve oyuncunun işaret parmağıyla gökyüzünü gösterdiği bir hareket vardır. Bir oyuncu hayal edelim: Çok yeteneklidir; bu hareketi çok zarif bir şekilde yapar; seyirciyi, yaptığı hareketin güzelliğiyle büyüler, herkesi bu konudaki ustalığına hayran bırakır. Başka bir oyuncu hayal edelim: O da aynı hareketi yapar, ama seyirci hareketin zarafetinin farkına varmaz, ayı gösteren oyuncuyu değil, oyuncunun işaret ettiği ayı görür. Yoshi Oida’nın gönlü, seyirciye ayı göstermeyi başaran oyuncudan, yani “görünmez” olabilen oyuncudan yanadır. Geliştirdiği oyunculuk metodunun özü de budur.

Oida’ya göre insanın bir görünen yüzü vardır bir de içeride saklı olan başka bir yüz. Sadece yüzeyde görüneni eğitme yanlışına düşmemek gerekir. Oida; sahnede güzel bir vücut, kuvvetli bir sahne duruşu sergilemek istiyorsak benliğimizi de eğitmemiz gerektiğinin altını çiziyor. Eğer iç dünyamız yeteri kadar beslenemiyorsa, güzel hareketlerin de, muhteşem ses tekniğinin de, zarif kostümlerin, etkileyici makyajların da bir anlamı olmayacaktır. İç olmadan dış hiçbir işe yaramaz.

Yoshi Oida, Peter Brook’un Paris’teki uluslararası tiyatro topluluğunun ne İngilizce ne de Fransızca konuşan ilk oyuncusu oldu. Başlangıçta sadece geleneksel Japon sanatları No, Kabuki ve Bunraku konusunda eğitimli bir tiyatro sanatçısıydı. Fakat topluluğa katılmasından bir süre sonra grubun önde gelen bir üyesi oldu. The Ik, The Conference of the Birds, Mahabharata ve Fırtına gibi prodüksiyonlarda başroller oynadı.

Lorna Marshall, bale dansçılarından, tiyatro oyuncularına, opera şarkıcılarından, sirk oyuncularına kadar her alanda performans gösteren icracılara fiziksel oyunculuk eğitimi verdi. Shakespeare Kraliyet Tiyatrosu, Shared Experience, Kraliyet Ulusal Tiyatrosu gibi topluluklarla çalıştı. Uluslararası tiyatro atölyeleri düzenledi. Kraliyet Dramatik Sanat Akademisi onursal üyesi ve Tokyo’daki Yeni Ulusal Tiyatro’da oyuncu eğitimi danışmanıdır.