Walter Murch’u düşününce yüzüme bir gülümseme yayılıyor. Nedenini tam olarak bilemiyorum. Eşsiz kişiliği, işindeki ustalığının yarattığı güven, inceliği ve bilgeliğinin bir karışımından olmalı. Onu bir çocuğa benzetiyorum: Büyümüş ama hâlâ şakacı, esrarengiz ve müthiş bir zeka ile donanmış.

Belki de yaptığım en iyi filmlerde Sohbet ve Baba 2 birlikte çalıştığımız içindir. Bu filmler ve Yağmur İnsanları için kalbimde özel bir yer var, çünkü genç bir adam olarak kendime koyduğum hedefe en yakın olanlar onlardı: Sadece özgün öyküler ve senaryolar yazmak. Bu Walter’ın her zaman beni cesaretlendirdiği ve birlikte çalışırken en iyi yaptığımız şeydi. Walter bir kendi başına bir inceleme konusudur: Bir film felsefecisi ve kuramcısı, Oz’a Dönüş’le kanıtladığı gibi yetenekli bir yönetmendir. Hiç bir şey Walter’ın hayat ve sinema üzerine teorilerini ve Hansel ile Gretel’in ekmek kırıntılarıyla oluşturdukları iz gibi arkasında bıraktığı sayısız yol gösterici ve besleyici bilgelik lokmalarını saatlerce dinlemek kadar zevkli olamaz.

Francis Ford Copolla