Gerçekliğin esir aldığı umutlu dünyamız , an gelir, varlığını sürdürebilmek için çırpınır. Hayatı, sayesinde yaşayabildiğimiz hayallerimiz tek tek yıkılır. Gözyaşlarımız ateş gibi yüzümüzü yakar. Sonra eski resimlere bakarız, fonda güzel bir müzik çalar, bir sanat eseri görür, bir şiir duyarız.
Bir dost arar, güldürüverir olmadık şeye. ‘Hele dur bakalım, ümidini kaybetme, Hayat güzel’ dedirtir bize. “Hayat güzel“ dedirten hikayeler yaşansın dileğiyle, hikayelerime ortak edeceğim insanlarla, en olmadık hikayeler bakışımızla güzelleşsin. Gaflar af olsun!