Her yıl, Aralık sonlarına doğru Facebook, yaklaşık iki milyar kullanıcısının her birine, son on iki ay içinde paylaştığı, en fazla beğeni ve yorum alan resim ve gönderileri dönüşümlü olarak gösteren, bir dakikadan biraz daha uzun ve stratejik olarak renklendirilmiş bir arka plan eşliğinde hazırlanmış “Facebook’taki Bir Yılınız” başlıklı bir video sunar. Bu gösterişli video, platformdan gelen çarpıcı bir mesajla tamamlanır: “Bazen geriye bakmak en önemli şeyleri hatırlamamıza yardımcı olur. Burada olduğun için teşekkürler.”

Davide Sisto’nun, hatırlama ve unutma ile kurduğumuz ilişkinin dijital çağda yaşadığı değişme dair çarpıcı düşüncelerinin ardında yatan ilham kaynağı da sosyal ağların her yıl biraz daha kararlılıkla odak haline getirdiği bu kavramdan başkası değil: “Geriye Bakmak”. Zira geçmiş, aslında yoktur ve o, sadece kendimize anlattığımız bir hikâyedir.

Peki ya bu hikâye; kişisel sınırlarımızı aşıp, takipçilerimize de ulaştığında, sadece sosyal medya hesaplarımızda değil, yüzlerce ya da binlerce başka kullanıcının sayfasında yer bulduğunda, sonsuza dek izlenip referans gösterilebilecek bir şey haline geldiğinde ne olur? Sosyal medya ağları, geçmişin günümüzle sorunsuzca kaynaştığı, unutma kapasitemizi yavaş yavaş tüketen geniş dijital arşivler haline geliyor. Ne ki hafızalarımız da, artık kontrol edemediğimiz, her an silinip gidebilecek ve bizi anılarımızdan kopararak mutlak bir unutuluşun telafi tanımaz karanlığına hapsedebilecek sistemlere devrediliyor.

Dijital çağda hafıza ve unutma üzerine derin bir iç görü vadeden düşünen bu kitap, medya profesyonelleri ve bu alanda çalışan öğrenci ve akademisyenlerin yanı sıra sosyal medya ve internetin günden güne daha belirleyici olduğu bir dünyada bireysel ve sosyal hayatlarımızın nasıl dönüştürüldüğü ile herkes için yeni bir bakış açısı vadediyor.