Ey aziz! Bil ki bu dünya yurdu, boş yere ve değersiz şeylere güvenip mağrur olma ve aldanma dünyasıdır. Bir oyun ve oyuncak gibi olan bu dünya hayatı, seni Rabbinin ünsiyetinden alıkoymasın. Ona aldanma.

Dünya ziyneti toz pembe bir dumandan ibarettir. Onunla böbürlenmek, ayıp ve utanılacak bir şeydir. Dünya insana dert, keder ve elemdir. Mal sevgisi, kalbi yakan bir ateştir. Dünya lezzeti zarar veren bir günahtır. Onunla üstünlük taslamak sahibini zelil kılar. Sahibine usanç, can sıkıntısı, gam ve kederden başka bir şey vermez. Dünya nimeti esasında şiddetli bir azap, işkence ve cezadır. Dünya hayatı ise, hayali bir gölgedir. Evveliyatı boş ve beyhudedir. Dünya evinin sonu da boş, sahipsiz, ıssız ve haraptır. Fani dünya, zahmet, eziyet, dert ve belâlara bir bağdır.

Bu dünyada sen bir gurbetçi, esas vatanın olan ahirete doğru koşar adımlarla giden bir gidicisin. Bunu unutma…

İbrahim Hakkı