Bir dükkânın önünde durdu Işık. Daha önce dikkatini çekmemişti burası. İçeriye, pek çok eşya ve kutu gelişi güzel bırakılmıştı.
Karşı duvardaki yazıyı okuyabilmek için alnını cama dayadı. “En Karanlık Geceler Bile Aydınlığa Kavuşur” cümlesini birkaç kez içinden tekrar etti. Her okuyuşunda cümle biraz daha çeldi Işık’ı ken-dine.