Karikatür, noktanın çizgiye, çizginin şekle, şeklin de anlam yüklü bir imge evrenine evrildiği, insanlık tarihi kadar eski, ölümsüz bir sanat formudur. Mağara duvarlarından günümüzün dijital çağına dek uzanan uzun soluklu bir serüvene sahip olan karikatür, hem basılı hem de dijital platformlarda varlığını sürdürmektedir. Bu sürekliliğin ardında yatan temel nedenlerden biri anlamlandırma ihtiyacından ileri gelmektedir. İnsanın, anlamı anlama ve anlamlandırma arayışı çabalarının yoğunlaştığı alanlardan biri olan karikatür, imgelerin yanında dilin de taşıyıcısıdır.
Karikatürde anlam çoğu zaman belirgin değildir, söylenenden çok söylenmeyenin rolü daha fazladır ve yüzeydeki değil derindeki anlama atıf söz konusudur. Bu yönüyle edimbilimsel özellikler sergileyen karikatürlerdeki dilsel unsurlar elinizdeki bu çalışmada toplumdilbilimsel bir değişken olan yaş perspektifinden ele alınmaktadır. Çocuk ve yetişkin dünyasındaki karikatür dilinin yansımalarının sistematik bir şekilde karşılaştırmalı olarak incelendiği bu çalışma, aynı zamanda mizahın geçmişi, mizah teorileri, karikatür gibi noktaları toplumdilbilim ve edimbilim penceresinden değerlendirmektedir.