Ne alıkoyuyor bizi karşımızdakinin gözu¨nu¨ çıkartmaktan? sorusuyla açılıyor Kişi ve Kutsal, nedir insanın insana kurtlaşmasına mâni? Neden kötu¨lu¨k değil de iyilik bekleriz ötekinden? Simone Weil’in Nazi işgaliyle darmadağın bir hâl alan u¨lkesi Fransa için açlık grevindeyken yazdığı bu kitap, 20. yu¨zyılın en sıradışı filozoflarından birinin çağının insanlarına son çağrısı. École normale supérieure’u¨n ilk doktoralı kadın felsefecilerinden biri olan Simone Weil, kitlelerin bireyi yutup sildiği ideolojiler çağında insanın ufalanamazlığının, aşılamazlığının, indirgenemezliğinin sözcu¨lu¨ğu¨nu¨ yapıyor. Giorgio Agamben’in önsözu¨nde işaret ettiği u¨zere, Weil 21. yu¨zyıldaki okurlarına, yani bizlere çok şey söylu¨yor. Kapitalizmin dayattığı yabancılaşmayı duyumsamak için fabrikalarda çalışmaktan faşizmin yu¨kselişine karşı İspanya İç Savaşında gönu¨llu¨ askerliğe, felsefeyi du¨nyanın sorumluluğunu u¨stlenerek icra eden bir filozofun tarihe son notu karşınızda.