“Sevgi sandığın şey, çocukken öğrenilmiş bir suskunluk olabilir mi?”

Tuğba, bir ayrılığın ortasında kendini bulduğunda, aslında hep orada duran bir boşluğa düşer. Kalbinin kıyısında yıllardır konuşmayan bir çocukla ilk kez o gün göz göze gelir. Acıdan kaçmak yerine onu izlemeyi seçer. Ve böylece, hayatında yeni bir döneme adım atmış olur.

Kırık Kalpteki Ayna, yalnızca bir aşkın yası değil; aileden miras kalan sevgi kalıplarının, fark etmeden taşıdığımız inançların, “değersizlik” duygusunun karanlık aynasında içsel bir uyanıştır. Tuğba’nın yaşadığı her faz, terk edilen birinin yaşadığı evreleri bir bir gözler önüne sererken, okur da kendi yarasına bakmaya davet edilir.

Sühendan Erdin, duygunun özüne dokunan samimi ve şefkatli anlatımıyla, kadın dayanışmasının, annelik mirasının ve sevgi arayışının izini sürüyor.

Ayrılık sandığın şey, belki de kendine dönüş yolculuğunun ta kendisidir.

Peki sen, içindeki aynada ne görüyorsun?